V E R S T O M D E    K R E T E N

                              M A R I A N N E    V A A T S T R A

Een grijs blauwe lucht hangt  rokerig slapend lui in de lucht als een oud roestig hoefijzer aan een houten schuur.

En dat al uur na uur in het trage milieu van december.

Gelukkig staat er hier een hartverwarmende wijn op tafel in handbereik.

En we nemen er al klinkend nog maar een bovenop de laatste teug.

De wijn geurt naar zomerse kruiden...

Mijn gedachten dwalen weer eens heimelijk weg

... naar een eens goede oude tijd. 

Jachtige Tijden

Is het ene leed nog niet voorbij en geleden, of het volgende kondigt zich reeds  aan.

Vanmorgen viel mijn aandacht op Dascha.

Het verhaal over haar greep mij aan -of ik nou wilde of niet.

Zoals het vermiste mobieltje dat telkens in gesprek leek of elk geprobeerd contact onbeantwoord liet.

Wat op een gezellig avondje onder elkaar leek, eindigde na twee uur 's nachts in een pure amber alert sfeer.

Op het eerste gezicht ogend als een compleet komende chaos! -En achteraf correct.

Zo hadden we bijvoorbeeld Marianne met doorgesneden keel van oor tot oor.

Milly die een agent in z'n tuin begroef en   bovenop haar lijk staand  tussen vrinden  een biertje klokte.

En nu dan Dascha die    (excuseer me)   door een trein aan stukken werd gereten.

Dacht zojuist: het gaat tòch al niet zo goed met Hilversum, echter zó hoeft de stad echter ook niet leeg te lopen.

Zwarte humor is momenteel ongepast... past beter bij de windmolens van Don Quichot.

Vreemd genoeg moeten we het nu kennelijk alwéér van een DNA uitslag hebben.

En van een al vaststaand oordeel, zonder aanwijzingen of bewijzende beelden enzovoort.

Zelfmoord?

Helaas de pendel zwaait ontkennend heen en weer.

Houdt dus maar ernstig rekening met moord!

Op het graf van Marianne

bloeit stil en eenzaam

... de laatste roos