L I C H T
M A R I A N N E
E N
V A A T S T R A
D U I S T E R N I S
Je hebt goed weer en slecht weer.
Je hebt goed en je hebt kwaad.
Je hebt liefde en je hebt haat.
En je hebt een heelal vol geest, licht en leven.
En je hebt de wereld met een hart van steen en geronnen bloed
... waarin je elke dag opnieuw wordt genaaid.
Met deze gedachte werd ik deze morgen wakker.
Van jongsaf aan zocht ik naar de Waarheid.
De wereld stond me totaal niet aan.
Als een geboren Enkhuizenaar was ik gek op vissen en treinen.
Urenlang kon ik op de muur naar de Zuiderzee zitten staren.
Vissen was een lust: je hoefde maar in te gooien en je had beet.
Paling, snoekbaars, noem maar op.
En de meeuwen hadden de spierinkies voor het oprapen...
Allemaal gratis!
We woonden in een scheef krot vlak naast het Zuiderzee Museum aan de Oosterhaven.
Achter het "huis" leek het wel op een ware ruïne.
Alles ademde een sfeer van vrijheid en de tijd leek eindeloos...
En je kreeg het gevoel dat God mèt je was.
Wanneer ik op het eind station de treinen bekeek
Vooral de groene en blauwe Engel met hun spitsneus
Keek ik uit naar de indrukwekkende stoomtrein in rood en zwart.
De machinist moest God wel wezen
... zo'n ontzag dwong het bij mij af!
Terwijl m'n kleine kinderbeentjes speels bengelden onder de rood witte bumperlat.
Nu, bijna 60 jaar later overvalt me plots het gevoel van heimwee
Naar de reuk van het geurige zilte zeewater met het deinend groene wier
Waarin het krioelde van de aaltjes
En een traan welt in mijn ooghoek...
De tijd van toen is mijn oogappel gebleven.
Want
Wat is er van over gebleven?
Een wereld vol valse schijn...
De vissersboten, de arken zijn verdrongen door luxe plezier jachten
Vanuit hun kajuit met champagne in de hand ziet de haven er zo weelderig uit.
Maar aan de achterkant staan rommelig nog enkel de resten van ruïnes uit een vervlogen tijd...
En we doen maar nèt alsof er niets aan de hand is
En nemen maar een extra hoofdpijn tabletje tegen alle hartspijn.
Marianne
Hoe zorgeloos leuk was haar jeugd en beklom ook zij moeizaam de pubertijd.
Da's wel even wennen, je eigen weg te gaan naar volwassenheid.
Maar de hoogste engel de boze Satan kwam op haar zandweggetje, haar levenspad
En stuurde zijn schoelje zonder hart, zonder hoofd als benige geraamtes op haar af.
Zijn vampers ramden een scherpe buis in haar achterste en verlamden haar ruggegraat
En door de holle buis sijpelde de liters bloed en ebte haar leven weg...
Bewijs maar eens het tegendeel!
Alle bewijs is immers doorgestreept en weggemoffeld in een gesloten kast?
Deze zombieachtige duivelse, schimmige schorrie morrie leven op blauw zuurstofarm bloed
Zogenaamd rood, wit en blauw in het vaandel
Met boven hun bedstee een dooie geitenkop... hun afgod.
Met de "Zwarte Dood" in het gebeente.
Met donkere pauselijke rook en zwarte zwanenzang... het lied van de dood.
Een kring om de maan, dat zal nog wel gaan.
Maar een kring om de zon... daar huilen vrouwen en kinderen om!
Het Hemelse Jeruzalem
Onze moeder waarin wij wederom geboren worden
Waarna wij stralen zullen als de sterren
Waar vrede en liefde rust
Geen vlees en bloed meer... maar enkel licht.
Satan
Wou jij blijven moorden en schieten op geesten van licht?
Met granaten die niets kunnen raken omdat er niets tastbaars aanwezig is?
Maar dat vervloekte en verdomde licht voor jou
Dat jij niet kunt verdragen!
En je raakt het nooit meer kwijt...
Langzaam wordt de Satan hoorndol en waanzinnig van drift.
Er klinkt bazuingeschal over de ganse wereld
Het Testament der erfgenamen wordt voorgedragen
En het Oordeel over de Satan èn zijn trawanten wordt geveld!
De Koning van Hemel en Aarde daalt neer
Maar Vreemd...
Opeens bloeien op het graf van Marianne
Oranje en Witte en Hemelsblauwe Rozen
... Bloemen uit het Eeuwige Paradijs
