C H O P I N E N M A R I A N N E
M A R I A N N E V A A T S T R A
Het glas met amber bier staat weer vlak naast me.
Woorden van mijn moeder komen mijn gedachten binnen.
Eens zei zij tegen mij:
'Van al mijn kinderen heb jij de meeste talenten mee gekregen".
"Jongen... jij hoort niet in deze eeuw thuis..."
"Als jij Chopin speelt bèn je Chopin".
Dàt heb ik later maar al te goed begrepen.
Daarom het volgende voor Marianne:
CHOPIN EN MARIANNE
NOCTURNE
Langzaam zakt de zon boven het water
Tijdens de invallende schemering komt ook de rust
Die tevens bezit neemt van mij.
Nadenkend over jou
Kijk ik in het vlak van het water
Alsof jij mij van daaruit ziet
In een spiegel waarin onze ogen elkaar raken.
Het is nèt alsof ik jouw lach hoor
Ik weet niet goed van wáár
Een lach die blinkt als goud
Als het zingen van een gitaar
Als een vogel
Die de avond afsluit met zijn lied.
Jij bent mijn geluk èn mijn verdriet
Mijn inspiratie voor elk gedicht
Dàn...
In de late schemering
Vanwege het ebben van het licht
Begint alles te vervagen...
Tòch ving ik nog even jouw glimlach op
Welke nog vluchtig leesbaar was
... Vanaf jouw lieve gezicht.
En dàt draag ik met me mee
Als een juweel
In de stilte... van de nacht.
VOOR
MARIANNE