H O E Z I T 't N O U ?
M A R I A N N E
V A A T S T R A
Met het glanzend glas amber bier en een stuk schrijfpapier schuif ik weer aan aan tafel.
Er hangt een sfeer van een fijn doorweven stilte.
In mij ontwaakt dat Fingerspitzende Gefúhl
Alsof Marianne dichtbij is
En bijna ijl...word ik haar verfijnde parfum gewaar.
Warrelend in de stroming van de lucht.
Verademend als een rozenknop zojuist ontloken.
Afwezig eb ik weg.
En zij neemt me mee over witte grindachtige zandpaden
Met hier en daar langs een wit oranje wegwijzer
... naar duin en zee.
Zij alleen weet van een plek waar je uren naar de horizon kunt staren.
Zo zitten wij stil samen op het schelpenzand in de wind aan de bruisende zee...
En het wiegende zeewier leidt onze gedachten naar de diepte
Hier toont Marianne haar Schoonheid als een Zeemeermin met lang blond golvend haar...
Mijn lieve God: wie zou niet zielsveel van zo'n onbeschrijflijk mooi schepsel gaan houden?
Je weet pas wat je mist... als zij er niet is!
Daarom proeven tranen zilt.
De jaren spreken eindeloze boekdelen
En de eerste rimpels verschijnen op de huid
De hoofdkruin wordt met de dag wat dunner
En de herinneringen zijn als een bijbel op de plank
Om eeuwig bewaard te blijven...
En zonder tijdsbesef
Zonder erg
Zonder het te weten
Nam MARIANNE me mee
Even...
was ik met Marianne
In De Tuin
Van
GODS PARADIJS