DE NACHT
MARIANNE VAATSTRA
Het is nog geeneens nacht -laat in de middaguren- dat ik er weer eens voor ben ga zitten.
En 't is zo'n druilerige lekkende regenachtige dag. Geen zon te zien. Windstil... geen blad aan de bomen.
Dus de pijp dampt en het amber kleurige bier staat schuimend aan mijn zijde.
Het is nèt alsof Marianne aan de deur van mijn hart klopt. Die deur staat voor haar altijd open op een kier.
En als zij komt... dan krast de vulpen over het papier. De natte inkt glanst als die ene traan in haar ooghoek.
Troost wensen wij elkaar te geven. Dag en nacht...
Maar rust ziet zij bij haar dierbaren nog niet.
Eerst moet het rècht gaan zegevieren...
De Nacht van Marianne
Hoe zou die in werkelijkheid gegaan kunnen zijn?
Een ritje taxi in natura betalen? Een ondenkbare fietsrit over de lantaarnloze donkere Keningswei? Een wraakactie van de AZC Tegenpartij?
Een zwarte mis van de Illuminatie in de Walpurgisnacht ter ere van de dood? Een lustmoord zonder voorbedachte rade door een simpel
keuter boertje die zomaar zin had in een dartelende vrijpartij?
Je zou haast denken: In mei leggen vreemde vogels hun ei in de wei... met het geluid van een bestreelde harp erbij onder sterren hemelspracht.
Je werken in het licht doen of je werken doen in de nacht.
Al schijnt de volle maan tòch heerst de leugen!
In de Stilte van de Nacht
Ik heb nog altijd de stille hoop dat Marianne die nacht tot twee maal toe morfine kreeg toegediend. En dat alles als in een droom aan haar
voorbij is gegaan. Totdat het met haar scheepje op de levenszee was gedaan... niét vergaan!
Want Marianne is nu veilig beland aan de "overkant".
Noodlot in de Nacht
Mijn vermoeden is het Bos van de Fogelsangh-State. Het is een gebied van tot wel zo'n vijfhonderd meter zuidwaarts en honderden meters
verwijderd van de bewoondende wereld. Er lopen paden doorheen welke per auto bereden kunnen worden.
Er is een achter ingang aan de Keningswei. En 130 meterop begint de Fogelsanghloane, waaraan de ingang van de wei naar de moerbeiboom.
In deze gehele hoek was het destijds aardsdonker zonder lantaarn verlichting.
Het enige zwakke punt lag voornamelijk in de 130 meter op de openbare Keningswei weg. Maar wat heet een paar seconden in 't donker?
Sommigen denken aan de onbewoonde oude naastliggende boerderij. Maar dan waren de speurhonden dáár meteen naar toe gegaan.
Nee, ook niet naar de naamloze gestaalde fiets in de greppel.
Ze volgden het spoor door de wei naar de Fogelsanghloane
èn
een vreemd genoeg openlijk spoor naar de achterzijde van het AZC.
Dat laatste vertrouw ik voor geen enkele cent!
En weet je waaròm? Omdat Marianne doelbewust bij die boom was gelegd. Daar zat méér achter!
Illuminatie laten normaal geen sporen na. Entòch laten zij stil hun visitekaartje achter bij deze moerbeiboom.
Voorzichtig trek ik de conclusie dat het spoor naar het AZC doelbewust door elkeen kon zijn aangebracht. Met een bedoeling.
"Men" wilde aan het AZC een eind maken. Vanuit de museumhoek te Veenklooster. Men wilde de rust van weleer...
Mede dat men toen onopvallend dan duistere zaken kon doen...
De vondst van Marianne zou een hevige opstand gaan veroorzaken. Dat was bijna met volle zekerheid te verwachten.
En dan:
iemand uit het AZC als medeplichtige kon vanzelf ook wel raden dat daderschap het AZC geen goed zou doen!
Daarom vermoed ik een vals opgezet spoor er naar toe.
Waarom is hij niet bij de terugkeer van de auto in dezelfde auto gestapt?
Nee, "per ongeluk expres" een vet spoor naar het AZC aanleggen. Kan geen toeval zijn, denk ik zo bij mezelf.
Vermoedelijk
was Marianne aan de ene kant bestemd voor een dodelijk "Nachtmis" en anderzijds bestemd om door de opschudding
het AZC van de kaart te doen verdwijnen...
Peinzend bij de Haard
Klompjes bij het vuur
Een strakke pijp
Een glas met bier
En slechts één gedachte
... was zij maar weer hier.