Z I E L S A L L E E N

                                              M A R I A N N E    V A A T S T R A

Het is laat en nacht.

De stilte van de nacht hangt om me heen.

Schaduwen staan op de muren.

Als de inktvlek onder mijn hand.

Terwijl ik schrijf zie jouw lieve en vertrouwde toetje

Marianne in een silhouet.

Een bron voor herinneringen.

Zo jong en toch al zoveel van het leven geleerd!

Het leven is niet eerlijk Marianne... nee.

Maar jij bent als een beschermengeltje bij ons gebleven.

Niet verwonderlijk... jij bent toch een Fries uit de Lage Landen?

Jij hebt aan jouw kruis geleden.

En het zwaard is langs jouw moeders hart en ziel gegaan.

Zo zal zij  altijd ons voorbeeld blijven.

Terwijl ik weet dat jij stil bent opgestaan!

Staande als een WACHTER bij jouw graf, jouw laatste huisje

Dat monument dat wij nimmer zullen vergeten. 

De late uren doen zich gelden...

Ik ben ook maar een mens van vlees en bloed.

Een diepe slaap roept me voor de nacht.

Vele tranen vloeiden om jou lieve Marianne.

Schenk jouw geliefden maar... een beetje troost in.

Jij... lief en flink meisje.

            Jij

 ... bent onze held!