M O E D E R S T R A N E N
M A R I A N N E V A A T S T R A
Vanavond herinneringen...
Uit mijn jeugd zijn vele herinneringen overgebleven.
Velen -toén- konden nog hun ervaringen als de dag van gisteren tijdens de tweede wereldoorlog navertellen.
Zo had ene buurvrouw mevr. Steenbergen haar relaas hoe haar zus opeens haar leven verloor door een granaatscherf door haar hals. Haar hele latere leven is zij trouw gebleven aan het "Kruiswerk" en "EHBO" voor hulp behoevenden.
Zelfs haar zieke man was er een voorbeeld van.
In haar huisje huurde een oude schilder een kamertje die het zijne uit die tijd ook had meegemaakt.
Ook hij was in zijn tijd halsstarrig tegen de ideeën van de Duitse bezetting.
Ook ving hij een joods meisje op... en zij kregen samen een kindje.
De Duitsers sloegen al zijn etsen kapot...
Ik leerde hem kennen als een opgroeiende knul -zeg maar jaren na deze verschrikkelijke oorlog.
Ik was van nature muzikaal aangelegd en creatief met tekenen.
Het trok de aandacht.
Destijds vertelde hij bij ons thuis een aangrijpend tafereel wat hij onlangs aantrof op een begraafplaats.
Hij hoorde en zag een vrouw huilend op haar knieën bij een graf van verdriet.
En begon meteen te schetsen...
Nu jaren later herinner ik me nog zijn woorden en oog daarbij ook als een kunstenaar.
Zoals hij deze vrouw aantrof, zo zie ik de moeder van Marianne in gedachten wenend bij het graf van haar dochter.
Haar wellende tranen warm druppend op het koude graniet.
Fier staat daar een steen
... er ging een geliefde heen.
En de vogels zingen hun eeuwig lied
Over de laatste huisjes
... in de dodenakker.
"Herinneringen"