H E T  S L O T  I N 

            "H E T  V E R B O D E N  D A G B O E K"  

                                  M A R I A N N E  V A A T S T R A 

Daar zit ik weer achter de pen en onder het vertrouwde zolderraam.

Voor mij ligt het dikke "Boek" met een persoonlijk geschreven inleiding.  

Het Boek belicht vooral de juridische kant.

Je krijgt er gewoon tranen in je ogen van.

Eenmaal aan het slot van het hele verhaal val je bijna van je stoel.

Want (hou je beet):

Het was helemaal geen vooraf opgezette moord!

Dat er 3 liter bloed op de bodem van de caravan lag.

Dat de keel van Marianne beestachtig werd doorgesneden.

Dat er gefilmd werd.

Dat Wolfgang  per mail contact had met Officier Mous(e)... 

Nee... er vloeiden wellicht tranen van bittere spijt.

Men was desdanig overstuur en in de war dat er niet meer logisch werd gedacht.

De in zijn geboorteland Irak Ali Hassan, gezocht voor moord op vrouwen 

aangetroffen met een doorgesneden keel.

De doorgewinterde Ludger Dill en Wolfgang Hebben -beiden vertrouwd met dit soort "zaken"...  

De andere kandidaten -hetzij aanwezig of niet- dachten kennelijk alleen een avondje 

"Vrolijke Verkrachting" mee te maken... dus niet.

Een jaar of 15 hield men de klep dicht op "De Doofpot" -ook de betrokkenen.

En schertsend: nooit heeft men "Recht is Krom" gelezen.

Wroeging?.. kennelijk nooit van gehoord!

Zouden de medewerkers aan dit Boek wel wèrkelijk de kluisgetuigenissen vertrouwen?

Dat zij deze introduceren als een B-kant op een grammofoonplaat?

De A-kant bewaren voor het juiste moment?

"Het Verboden Dagboek" is waarschijnlijk nog het enigste overgebleven middel

  in  deze

                    "Smaakloze Brouwerij"

Vanaf het begin heb ik besloten enkel te willen zoeken naar de mogelijke waarheid.

Niet om over een andermans werk te gaan   (ver)oordelen.