W A A R O M
M A R I A N N E V A A T S T R A
Het zonlicht breekt schril door het aaneen gesloten wolkendek.
Bij dit weer past enkel een treurwilg bij een moeras.
Meren en wolken...
Ik staar afwezig voor me uit in gedachten verzonken.
Het glas met amber bier in mijn hand denkend aan Marianne.
Welk een zonnestraaltje zij eens was...
De rook van mijn pijp danst speels in het licht onder het zolderraam.
Denk aan de woorden uit een Dagboek ooit geschreven...
"De Weg koos jou
en je moet dankbaar wezen"
Mensen komen mensen gaan.
Zo is het leven...
Maar de manier waarop!
De mens wikt God beschikt
en
Was dit mijn laatste traan?
Waarom?
In een echoput klinkt het lang na...
Nu
waarom Marianne een slachtoffer was valt achteraf licht te begrijpen.
Volg me even op de voet.
Kwam Marianne niet harstikke graag in de Ringo Bar te Veenklooster?
Gezelligheid zoekend tussen vrinden op 't platteland met een Bolls jenevertje?
Aan die zorgeloosheid leek geen einde te komen...
Maar...
en zoals ik het zie:
zij kon niet weten dat zij temidden van de Gulden Cirkel kwam der Illuminatie.
Of
het "Caravan Buurtschap" pleegde die bewuste nacht de moord tégen de wil in van de Illuminatie
waarna zij meteen een einde maakten op het AZC gazon...
Of
de "clan" trat met een beulkap op voor de Illuminatie
en door de moord op Marianne volgde er alsnog een stop op het AZC.
Puur uit eigen belang en veiligheid.
Het hele Buurtschap stelde niets anders voor dan de waarde van "soldaatjes".
De officieren op de achtergrond gaven hen het commando voor de WALPURGISNACHT.
"And The Wind Cries"
... "Marianne"...