DUIZEND EN EEN RAADSELS
M A R I A N N E V A A T S T R A
Hoe mooi lijkt de wereld als de zon schijnt.
Aan sommige takken zitten reeds de knoppen voor het ontluikend bladgroen.
Ook de eerste bollen zullen weldra uitlopen, tuin en velden weer kleur gevend.
Wat kan dan de wereld toch mooi zijn.
Want na de donkere winterse dagen weet je pas goed wat je mist...
Hoewel de wereld momenteel op z'n kop lijkt te staan
ellende talrijk om zich heen toeslaat
vergeten doen wij de goede tijden van weleer niet.
Er is altijd "hoop in bange dagen".
De afgelopen 24 uur speelde mij wéér de nacht van Marianne me parten.
Deze keer bleven mijn gedachten steken bij de getuigen in die bewuste nachtelijke uren.
De getuige Geke in de Voorstraat heeft destijds -zo lijkt het- wel het meest aan indrukken moeten verduren.
Zij weet als geen ander wie de daadwerkelijke gebeurtenissen verzwijgen in die laatste momenten...
Daar is zij jaren van overstuur geweest. Depressie na depressie achtervolgden haar latere leven.
Ook haar leven zou hierna nooit meer hetzelfde zijn...
Als zovele anderen...
Bij Geke speelde een zwarte stationcar een rol tijdens die momenten.
Rondom de Keningswei vooral een zwarte personen wagen en wel een BMW.
Deze stond ook geruime tijd geparkeerd bij de uitgang van het bospad achter de Fogelsangh-State.
Echter mijn vermoeden is dat deze wagen die nacht een rol speelde met de handel in drugs.
Omdat de wagen zowel een tijd stond bij de ingang naar het zwembad
en tevens een tijd op het kruispunt bij het tunneltje.
Lijkt me niet te combineren met Marianne...
Op Google Vieuw komt de boerderij in beeld, welke vlak naast de ingang staat van de Fogelsanghloane.
Deze laan oogt vanuit de Keningswei breed genoeg om er met een tractor in te rijden naar een weide,
Dus ook geschikt om met een auto in te gaan... mèt Marianne om aar snel bij de moerbeiboom neer te leggen.
De gealarmeerde hulptroepen trokken die volgende morgen op via het pad naasr een boerderij op de Trekwei.
Hier sloegen des nachts ook de honden aan.
Via dat pad door het weiland -kruisend de Fogelsanghloane- kwam men aan bij Marianne.
Dat kostte vanzelf bewijs van de nachtelijke bandensporen.
Toch heb ik zo mijn bedenkingen:
waarom Marianne daar neerleggen en slapende honden wakker maken?
Nee, ik blijf vasthouden aan de snelle rit over de Fogelsanghloane door de daders.
Veel te veel risico in de stille nacht, zo vlak langs de boerderij...
Alles diende snel en onopvallend in de duisternis rondom de Keningswei te gebeuren.
Het is en blijft gissen hoé men te werk kan zijn gegaan.
Sprookje van duizend en één nacht
en
raadsels van duizend en één nacht...