L I E V E L I E V E M A R I A N N E
M A R I A N N E V A A T S T R A
Het is een doordeweekse middag. Mijn vingers begonnen weer eens te jeuken om te gaan schrijven.
En natuurlijk zijn mijn gedachten als van ouds bij Marianne.
Enne... we doen maar net alsof er niets aan de hand is...
Met de arrestatie van J.S. lijkt er veel animo afgebroken. Maar dat is slechts schijn.
Het ziet er naar uit dat we binnenkort voor een verblindende periode komen te staan. Faek, een van de getuigen van toen wil gaan getuigen.
Nu komt het moment waarop we jaren gewacht hebben. Zou dit echt waar zijn.
Breekt er eindelijk licht door de duisternis...
Een vos, zoals het OM verliest niet gauw zijn streken.
Dat er herrie gaat komen, dat staat wel vast.
Zo te zien ben ik er destijds met hart en ziel ingedoken.
Ik las alles, zocht de gehele omgeving af, teneinde meer te weten te komen in woord en beeld. Veelal moest ik het doen met Google beelden uit 2012.
De tijd staat niet stil, maar de omgeving ademde voor mij nog veel uit van de tijd van toen. Zo heb ik veel opgeschreven uit mijn ervaringen, maar vergeet niet hoe Wim Dankbaar de geschiedenis weet aan te bieden alsof het ruikt naar vers gemaaid gras... alsof het gisteren was.
En dat is nu juist het vreemde aan de zaak van Marianne.
Zij gaat absoluut de geschiedenis in.
Dat staat zo vast als een huis.
Namens Marianne Vaatstra