R E G E N    I N    D E    N A C H T

                   M A R I A N N E    V A A T S T R A

Bijna vier uur in de herfstnacht.

Een glas met wijn op een donker groene smalle voet staat "broeiend" bij een brandend theelichtje.

De bijna laatste uren in de maand november.

De wijn smaakt bijna hemels en naar meer.

Herinnert me aan de film "Le silence de la mere".

Aan een potje met rode bloemen voor een  eenzaam aandoend raam.

Tranen stil vergoten in een oorlog.

Voor een liefde geknakt vanwege de koude werkelijkheid.

Een vaas met bloemen tegenover een moordaanslag!

Twee intens geliefden moesten daarom van elkander scheiden.

In en in triest... typisch Frans.

Eerst het  slechte nieuws en daarna... het goede.

De wijn gloeit vanbinnen als een haard.

Bloedrood... anders dan "Blue Curarçao"  met een blauw bloed tintje.

Siciliaans kil en koud.

Welkom in de wereld van moordenaars

In die rondom Marianne Vaatstra

Die van Derrick: "Bestelling voor moord". 

De hemel zij dank dat ik niet de enige ben die inziet dat deze schat Marianne satanisch werd omgebracht.

Aan een kruis met spijkers doorboord had ook gekund.

Maar nee...de zwijnen joegen hun vleselijke priem door haar ingewanden.

En het slijm uit hun "mond" droop van oor tot oor droop van genot vanuit hun strot -groen en geel.

Planeet X

NIBIRU

Werd ik al 30 jaar geleden over ingelicht.

De "domste" uit een familie met een IQ van 180 had in Wassenaar z'n tuin vol met schotels staan en mat de harmonie in ons zonnestelsel.

Deze was toen al verstoord.

Het boek Ezra IV beschrift al de vliegende schotels.

En dat de Aarde bijna leeg zou zijn qua mensen.

Jesaja beschrijft mensen die piepen als de muizen uit hun holen uit de grond.

Jezus noemt hen als gelpleisterde graven: wit van buiten, zwart van binnen.

Als onkruid van Monsato die door ruimtebewoners wordt gemaaid.

Voorwaar: de duivelszonen sidderen in de nacht van Jezus! 

Men maakt ons bang.

Echter zelf skoiten ze in hun boks...

Blauwe wijn?

... nooit van gehoord! 

Nog viel niet sneeuw op het witte kiezel.

En het hart op de steen van Marianne.

Het is zo stil

... eindeloos stil.

Namens Marianne