H E T G R A F V A N M A R I A N N E
M A R I A N N E V A A T S T R A
Wat gaat de tijd toch snel.
Hoewel de moord op Marianne in 1999 alweer een eeuw geleden lijkt te zijn gebeurd,
blijft de herinnering bij velen onder ons als "gisteren gebeurd" nog altijd bij als vers in het geheugen.
Vooral bij de mensen die haar gekend hebben en weer anderen die dit alles van nabij moesten meemaken. De geschiedenis breidde zich gestadig aan uit over heel Nederland.
Geschreven boeken rukten in aantal op via de boekenwinkels en punten zoals kiosken enz. enz.
Eén van de taaiste volhardende onder ons -dat mag wel gezegd worden- is Wim Dankbaar. Ruim gezegd onder het motto "Wie Schrijft Die Blijft" heeft hij bijna alle feiten
aangegrepen om de "spelers" van destijds op te stellen op een toneel waar bloed aan kleeft... wat maar niet weg te krijgen is. Men kan poetsen wat men wil: het bloed van Marianne gloeit immer mat door op de eens houten vloer en zelfs als een juweel in de verkoolde resten... Ja, zelfs paragnosten zullen ongetwijfeld een "ontmoeting" met Marianne hebben gekend dicht bij haar graf. Zij schijnt niet te willen rusten éér de waarheid boven tafel komt...
Marianne was en is een èchte Fries en geeft dus nooit op!
Wim Dankbaar is er ook zo eentje van hetzelfde kaliber en hij heeft haar noodkreet gehoord. En dáár had men niet op gerekend... men had de West-Friezen over het hoofd gezien. Maar er speelt nog veel meer op de achtergrond wat blijft broeien.
Door de zogenaamde vele verboden op het verspreiden kwam er steeds meer ophef en bekendheid aan het licht, met name wat men als duister betrokkenen liever niét had gezien!
Zelfs bij Dascha Graafsma meldden de koppen in de media dat er een tweede zaak Marianne Vaatstra leek te zijn opgedoken. Zie je?.. Marianne heeft geschiedenis weten te schrijven!
Nu hoeft men het met Wim Dankbaar niet in alles aansluitend eens te zijn, maar hij presteerde het toch maar om de meeste van de belangrijkste figuranten in het spotlicht te krijgen. En daar staan ze daar dan -naakt- en tot schaamte gedreven: nu is het hùn beurt om een eed naar waarheid af te leggen.
Lukt het hiér niet om ze te berechten dan daar wel waar Marianne nu verkeert. Eéns worden ze berecht... en er is geen ontsnappen aan.
Echter: liever vandaag dan morgen dat ze tegen de lamp lopen. Dat is begrijpelijk.
Ikzelf ben steeds maar blijven hangen bij herinnering aan die zogenaamde Volvo die destijds op de Keningswei werd gesignaleerd in die bewuste nacht. Die stond geruime tijd vlak voor het middelste bospad. Dit pad leidde meteen naar de Zwanenvijver en de Grote vijver richting het kasteel. En juist dáár komen we "De IJskelder" tegen welke met een zwaar ijzeren hek is afgesloten. Wie weet is dat geval die nacht stilletjes geopend geweest. Maar hiervoor ontbreekt elk bewijs, net zoals waarom de Volvo daar nu juist uitermate verdacht stond geparkeerd. Op dat tijdstip zou Marianne nog in leven zijn... En je voelt een bepaalde spanning aan als "elke seconde telt!"
Hetzelfde geldt vanzelf ook voor de gedachte dat Marianne reeds in de caravan lag te creperen als Ludger Marianne in de Voorstraat oppikte rond half één.
Helaas scheen er op beide genoemde plekken niets opmerkelijks aan de hand te zijn.
So wie so kon je bij de caravan altijd wel rumoer verwachten en abnormale dingen.
En bij het kasteel viel achteraf niet abnormaals te ontdekken.
Niets?
Opeens meldde een inzender een vreemd verhaal: dat Marianne rond dit tijdstip gezien zou zijn bij het kasteel, zittend op een tafel en omringd door asielzoekers... Het klinkt wat ongeloofwaardig, dat geef ik grif toe. Maar het verhaal is toch maar gelanceerd!
Het lijkt er veel op dat we worden heen en weer geslingerd in de keus van de plaats delict. En welke zekerheid moeten we hierin vinden?
Stephanie die bij Marianne was op de Voorstraat bekende totaal niets en de lieden welke bezoek kregen van de recherche werd meestal opgedrongen om een papier te ondertekenen, waarmee zij instemden over alles te zwijgen wat hun verdacht was overgekomen.
Dus ja, in dit alles wisten Wim en Hans een paar belangrijke personen op te sporen!
En ja hoor, zoals verwacht: men ontdekte "toevallig" Jasper en viste de zogenaamde dader tevoorschijn.
En alweer een tweestrijd!
Kijk: aan de ene kant hebben we Faek die beweert zwart op wit te willen getuigen wat er werkelijk met Marianne zou zijn gebeurd(maar geen rechter of advocaat die hem oproept, dus kan hij zijn getuigenis niet op de tafel leggen bij het OM) en Jasper die als een vis aan de haak geslagen werd en hangt als een gerookte paling.
Wij weten dat Wim alles oprecht meent en dat Hans het in wezen zo ook heeft bedoeld.
We hopen dat de verhalen van de opgedoken asielgetuigen naar waarheid op papier is bevestigd.
En tóch aan het einde mijn verhaal voor vandaag nog vluchtig Stephanie...
Tegen ons zwijgt zij in alle talen. Maar aan wie zou zij achteraf haar geheimen hebben kunnen toevertrouwd? Geheimen welke Marianne in haar graf heeft meegenomen...
Namens Marianne