D E K E N I N G S W E I S T O R Y
M A R I A N N E V A A T R S T R A
Twaalf uur midden op de dag. Dat doe ik niet vaak op dit tijdstip gaan schrijven.
Toch kan ik het niet laten. Er tolt vanalles rondom Marianne door m'n hoofd.
En er lijkt geen einde aan te komen...
Der Dampfer. Dampen? Ja zeg dat wel. Ben zo aandachtig bezig met een pijp in de mond.
Je ziet bijna geen hand voor ogen meer. Fahren in de sauna met volle stoomkracht.
Zoiets zie je niet veel meer..
Al met al ontwaakt er bij mij -door het vele lezen een nieuwe gedachte over deze zaak.
Daarop kom ik wel later op terug.
Sommigen zitten al bijna veertien jaar zwaar te denken. VEERTIEN JAAR!
Veertien jaar wordt er om de hete brei heen gedanst. Je zou bijna vergeten hoe het ooit begon!
Maar dàt wil ik nou juist weten...
En het begon ongeveer zo:
De Keningswei Story
Opeens bleek Spencer Boy wèl over een mobieltje te beschikken. En opeens bleek hij in de voorafgaande nacht
wèl zijn moeder thuis te kunnen bellen. En als hij dàt al verzwijgt, waarom zou ik dan zijn verhaal gaan geloven
van Marianne alleen door de nacht?
Wietze is zijn getuige: met twee staat een getuigenis vast.
Daar is het getuigenis van de dienstdoende in 't Filtsje waar Marianne nog om middernacht aanwezig was. Talloze getuigen.
Geke en haar man waren de volgende morgen beiden getuigen van de kapot geslagen fiets bij de Bank (en anderen).
Verry èn zijn vriendin waren beiden samen getuigen: géén Marianne bij Spencer Boy om half één bij de Swadde kant.
Maar hij beweert dat op tijdstip met Marianne in het Paradiso te wezen...
En toch... kiest de politie tegen al de getuigen in de zijde van Spencer Boy met zijn wankelige story.
Heb even geduld: ik ben nog niet klaar...reeds.
Let wel: boven genoemde namen zijn degenen die destijds -veertien jaar geleden- kersvers hun belevenissen bij
de politie op tafel legden! Zij waren erbij. Zij waren daar. Jij en ik niet!!! Pas dus op met schampere kritiek op die
of gene personage. Het gaat niet om de persoon zelf maar om de getuigenis... waarvoor ze een eed zouden zweren.
Maar het wordt nog véél interessanter op de Keningswei beste mensen. Krik de dop van de bierfles alvast maar los tussen de kamerdeur.
De vrinden van Marianne waren als eerste ter plaatse.
Hun getuigenis: wij liepen met z'n tweeën aan de LINKERZIJDE der bomen het grasveld in. Aan het eind kroop Hans onder het prikkeldraad door (zoiets) om aan de andere zijde bij Marianne te kunnen komen. Zo begon het vreselijke verhaal in de vroege morgen.
Bij de schouwing bleek dat Marianne is gestorven tussen half twee en twee uur 's nachts. Goed om te weten.
En alweer wankelt daarmee de story van Spencer Boy.
Hij beweert dat ze rond één uur bij het Paradiso vertrokken.
Maar bij nader inzien zou het tijdstip ook half twee kunnen zijn....
Na het inlichten van de familie Vaatstra des ochtends werd al snel het weiland aan de RECHTERZIJDE betreden.
Later via de Trekwei (politie/ambulance). En weer later via de Fogelsanghloane door andere opgetrommelde hulpverleners.
Kortom: geen spaan meer over van de oorspronkelijke 's nachts aangelegde sporen!
En daar kwam/komen de speurhond(en) aan.
Jammer jammer jammer: J.S. had zeker zwarte peper over z'n voetstappen gestrooid. Want ze vertikten het om naar de fiets
aan de Keningswei te lopen. Ja: hadden ze ook maar geen Ierse Setters moeten gebruiken. Poedels waren beter geweest. -Zojuist
bij de kapper vandaan...
Misschien dat één hond meteen richting de Trekwei liep (waar de boer op nr 1 's nacht plots zijn honden hoorde aanslaan).
Deze boer kwam ook meteen bij Marianne kijken: tenslotte zijn eigen weiland. Vertelt dus ook zijn nachtelijk verhaal.
De andere speurhond:
deze sukkel stormt meteen richting zwembad en het AZC. Had ie beter niet kunnen doen. Nee, de burgervader riep hem een halt toe!
Ach ja honden zijn ook maar "stomme beesten" nietwaar?
Let wel op: hiervan waren talrijke getuigen!
En dan -wat jaren later- duikt het rapport van oud-recheur Hans Akerboom op.
Hij onderzocht de politierapporten om ze te kunnen beoordelen.
Het bebloede gevonden jasje dat wijlen de badmeester meteen naar het bureau bracht (zijn vrouw leeft nog en is daarvan getuige)
daarvan vind je niets terug.
De boer op Trekwei nr 1 heeft nooit bezoek gehad van de recherche.
Het resultaat van de speurhonden is vaag weggemoffeld en vraagt meteen om vragen. Je moet ervan af weten, anders valt het geeneens op.
Kennelijk is het verzwegen dat de LINKERKANT aan de bomenreeks het allereerst werd betreden.
De politie rapporteur moet beslist hoofdpijn hebben gehad. Want ja, normaal zijn de weersomstandigheden zus en dan weer zo.
Maar niét zoals op die ene dag!
En het duurde alsmaar langer en langer, maar een oplossing in deze zaak werd nergens gegeven. De oplossers waren zeker niet thuis.
En dan opeens kom je de website van Vaatstra tegen. Niets dan goeds daarover.
Maar ja... WIE staat daar in de bovenhoek? P.R.!!! De Man die de grote LEUGENPRIJS aan z'n neus voorbij liet gaan en hem aan Bauke door liet geven.
Is dit niet iets om trots op te wezen?..
En dáár komt P.R. aan met groots tam tam: THE MOVIE. Heel het holle land lag aan zijn voeten. Kijkcijfers en Kassa!
Dus de WAARHEID zou als volgt wezen:
men neme centraal op in het levensverhaal, het getuigenis van Spencer Boy en Wietze.
Daarna komt een boze wolf uit de buurt in schaapskleren op het toneel, die met Marianne in het weiland een siagaretje ging roken.
Samen door de wei aan de RECHTERKANT van de bomen. Kijk kijk: hun voetstappen!
Beetje raar verhaal: drie sporen. Twee heen en eentje terug. Heeben ze dan op één spoor voetje voor voetje gezet?..
Ach we weten van het verhaal afkomt. Van een notoire bedenker.
Ondertussen moeten beiden onder de plaatselijk bewolkte hemel, onder de volle maan elkaar onstuimig liefde hebben gegeven.
Hij krikte haar van voren, krakte haar van achteren en tenslotte een soort van brandslang om het laatste restje romance over haar heen te spuiten.
Drie keer!!! En dat binnen een half uur...
Hoe zat dat verhaal ook alweer in elkaar over De Zwarte Weduwe?
J.S. vertelt precies hetzelfde wat P.R. ons eerder liet weten.
Hij en zij betraden onder geweld aan de RECHERZIJDE het weiland.
En toen en toén?.. wil Bauke weten (iedereen).
Toe dan. En toén?
Ja toen kwam er een olifant met een grote snuit
en die blies het hele verhaaltje uit...
J.S. kan alles precies vertellen wat P.R. ons "leerde"
maar van de moord weet hij niets meer.
Hij viel in slaap,
veranderde in een weerwolf
werd tegen zonsopgang wakker
met het idee
... er ging zeer zeker deze nacht
... een "slaapwandelaar" voorbij.