D E    G R A F D E L V E R    E N     W I J S H E I D 

                        M A R I A N N E    V A A T S T R A 

De letters verschijnen weer eens op het papier...

Spreken van heimwee.

"Ik wou dat ik je nog even vast kon houden lieve Marianne"...

Vasthoudend sta jij daar: als een wacht in de schaduw van jouw graf.

En het zàl ooit goed komen lieverd en jouw trouw zal ooit worden beloond!

Een ware Fries laat geen tranen zien, maar zegt:   "Het is de regen"...

Windkracht negen...

Tranen zijn de parels van het leven.

Uit de levenszee opgevist...

En het nat van het amber bier smaakt vandaag  bitter...

Hoop smaakt honingzoet

In de schaduw van Marianne stierf ook een 1e klas concert pianiste.

Haar naam was Josephine. Men noemde haar Jos.

Een echte "Zeeuws Meisje" dat smaakte naar stroop.

Zij worstelde met zichzelf en haar leven.

Kwam uiteindelijk "Boven".

Drie meter onder de grond...

Zij wenste geen kist maar een wit laken.

Geen steen op haar graf.

Enkel een Afrikaans Volkslied in haar hart.

Omdat zij dáár leerde wat liefde was...

Het Graf

Een oude schipper in de vaart had haar altijd lief gehad.

Tijdens haar begrafenis viel hij bijna zelf in het graf.

Zijn oude revolver uit de 2e Wereldoorlog in de buitenzak van zijn colbert.

Maar nog altijd nuchter uit respect...

In zijn ogen dreven donkere wolken.

Een zeemansgraf...

Wie had dit op zijn geweten? 

En de wapen olie was zijn L'eau de Cologne...

Thuis gekomen met een vrind trokken wij een "Brune Pater" open.

Plots werd het in de kamer ijskoud!

Het kippenvel stond op onze armen!

Wij wisten: "Jos was hier aanwezig..."  

En er was niets te zien. 

Maar je voelde het.

De Grafdelver

Het was maanden later en aanvang zomer.

M'n vrind en ik besloten om eens een kijkje te gaan nemen bij haar graf.

Met in onze binnenzak elk een pilsje en tabak.

Daar stonden we dan voor een open ruimte met plaats voor wel een drietal graven naast elkaar.

Lag zij nu links of rechts of midden in?

Ik besloot de ondernemer erbij te halen.

Die stak een siagaretje aan en wees naar links bij de naamloze graven.

En hij ontstak zijn verhaal...

Hoe hij vele bliklozen erop had gewezen dat hun einde alhier zou zijn.

Zonder gouden ring en bankboekje vanwege graf schennis.

Naakt geboren en naakt gestorven.

Bezin je tijdens je leven... eer het te laat is.

En hij verwijderde zich op weg naar zijn woning.

Nadenkend trokken wij een flesje open.

M'n vrind raapte steentjes om haar graf een beeld te geven.

Nog zittend op m'n krent met een dampende pijp zie ik opeens Jos staan aan de rechterzijde!

Met wijd gespreide armen schuin neerwaards en een stralend gezicht vol geluk!

Een uitstraling waarin geen traan meer viel te lezen...

Ik dacht dat ik een geest zag!

Verbouwereerd wees ik m'n vrind hierop, echter zij was alweer verdwenen...

Later en de herinnering

Hij bekende dat hij er nog vele momenten was geweest.

Onder invloed van geest verruimende middelen door paddestoelen te gebruiken.

Echter hij heeft haar nooit gezien...

Dit gratis mee gekregen talent bij mijn geboorte zet ik ook voor Marianne in

Moge de Duivel sidderen bij al onze inzet

Tot op de dag dat Jezus komt!

                 En onze tranen zal wissen!